CROATIAN  ENGLISH   ESPAÑOL  GREEK  NEDERLANDS  POLSKI  PORTUGUÊS EU   PORTUGUÊS BR  ROMANIAN  РУССКИЙ

What part will your country play in World War III?

By Larry Romanoff

 

The true origins of the two World Wars have been deleted from all our history books and replaced with mythology. Neither War was started (or desired) by Germany, but both at the instigation of a group of European Zionist Jews with the stated intent of the total destruction of Germany. The documentation is overwhelming and the evidence undeniable. (1) (2) (3) (4) (5) (6) (7) (8) (9) (10) (11)

 

That history is being repeated today in a mass grooming of the Western world’s people (especially Americans) in preparation for World War IIIwhich I believe is now imminent. It is evident that War Clouds are gathering. The signs are everywhere, with media coverage and open talk of war in many countries. The RAND Corporation have for years been preparing military scenarios for World War III, and NATO is reported to be currently doing so. Vast movements of NATO troops and equipment are either in preparation or process to surround Russia. The US is surrounding China with military bases including the world's largest in Guam. Both China and Russia are surrounded with nearly 400 US biological weapons labs. Iran is entirely vulnerable from the American military build-up in the Middle East.

READ MORE

   

FREE JULIAN ASSANGE

Wednesday, July 29, 2020

EN -- LARRY ROMANOFF Replant the American Dream. “Your USA Today is The World’s Most Hated Nation”. Why?

Why Trump won't be able to stop America's decline - Kermit Kordell ...

Some years ago, David Ignatius wrote an article in the Washington Post titled, ‘Replant the American Dream’ (1), in which he told of travelling the world as a foreign correspondent some 35 years ago, and how he believed that as an American he carried a kind of white flag, presumably of purity and moral superiority, signifying that he – being an American – was ‘different’, and that “the world knew it”.
He then noted dejectedly that the US was slowly “shredding the fabric that defines what it means to be an American”, that Americans are now seen as “hypocrites who boast of our democratic values but who behave lawlessly and with contempt for others”. His basic premise was that the US, and Americans generally, had “used up all their seed corn” and needed now to reach out to the world and ‘share America’s values’ once again.
He then ended with a statement of hope about the celebration of American Thanksgiving Day. Reading from his mythological American history book, he recounted the Pilgrims’ desolate fears as they departed the Old World for America, and “the measureless bounty they found in the new land”, which they shared with the local natives. You have already read an accurate account of the first Thanksgiving, which was a bit short on sharing measureless bounty. Ignatius ended with the words: “We need to put America’s riches back on the table and share them with the world, humbly and gratefully.” I wrote a reply to Mr. Ignatius that said in part:

Tuesday, July 21, 2020

EN -- LARRY ROMANOFF -- Honk if You Love Jesus -- July 19, 2020








LARRY ROMANOFF • JULY 19, 2020

Don't Honk if You Love Jesus | Highlands Church Denver
HONK IF YOU LOVE JESUS Vinyl Decal Bumper Sticker Christ Religious ...


We already know that Americans have, and treasure, a great many freedoms, but it is not widely known that the freedom of (white) Americans to kill blacks with impunity is actually just a subset of a greater freedom – the freedom of religion. It is this essential connection between God and killing that permits an American policeman to shoot dead a pregnant young mother then escape punishment by a claim to be “lifting the husband and children up in prayer”. If you aren’t American, you won’t understand this.


Right-Wing violence draws much of its nourishment from religion, from a conviction of being “a divine race” (Japanese), of being “God’s Chosen People” (Jews), of having been created in God’s image and thus having God “on my side” (Christian countries). Religion and belligerence are fundamental to a Right-Wing society, and widespread government support for the world’s most dysfunctional religions has always been a major part of American politics, the far-right evangelical Christian church being prominent throughout the US. While the Western God is praised as a God of love and tolerance, more tragic wars and human-rights atrocities have been committed in the name of God and religion than from any other source.


EN -- LARRY ROMANOFF -- Giving Things Names -- July 19,2020





LARRY ROMANOFF • JULY 19, 2020


 
name is a term used for identification. They can identify a class or category of things,
or a single thing, either uniquely, or within a given context. 



In most parts of Northern nations like Canada or Russia, we have one word for snow: “snow”. If we want to be really precise, we will distinguish between dry snow and wet snow because wet snow is heavy and shoveling it from your driveway is one of the more popular methods of inviting a heart attack. But in the world’s far North the native Inuit people have more than 30 words for snow because they live with it for most of the year and minor differences in snow characteristics can greatly affect hunting and survival. We have names for things that are important to us.
For example, one of the most important categories of things in North America is alcoholic drinks. The basic categories are beer, wine, and spirits (which are distilled), and many products not fitting easily into these categories. We have beer, bitter, ale, stout and lager; cider, mead, kumis and sake. We have Chianti, Bordeaux, Beaujolais and Burgundy. We have red wine, white wine, rosé wine, fruit wine, table wine, sparkling wine, ice wine and champagne. We have sweet wines, dry wines, fruit wines and potato wines. We have fortified wines like Port, Madeira, Sherry and Vermouth. We have absinthe and Aquavit; we have brandy, cognac and Armagnac. We have schnapps and fruit brandies. We have gin, vodka, rum, scotch, bourbon, rye and sake. We have tequila and Ouzo. We have dinner wines, table wines, aperitifs, cocktails, mixed drinks, straight drinks, neat drinks. And we have special places for getting drunk. We have bars, wine bars and music bars. We have dance bars, topless bars and gay bars. We have cocktail lounges. We have pubs, beer halls, taverns and beer gardens. And I haven’t even begun.
And what does China have? Almost nothing. One word – jiu – for anything with alcohol in it. And if we want to be precise, we have beer (pi jiu), grape wine (pu tao jiu) and the white stuff that should kill you but somehow doesn’t – bai jiu. And China has no places where people go to drink awine and spirits in any supermarket or convenience store, but you drink thoset home (or in the park, or sitting on the curb). You can of course order them in most restaurants. But that’s all. Almost nothing to drink, and almost no place to drink it.
In the category of family, in the West the “family” is the mother, the father, and the kid. That’s it. We have uncles, aunts and cousins, and we have grandparents,

meaning we don’t like them but were born with them and had no choice. But in China, “family” means the entire extended family plus, occasionally, favored outsiders or even foreigners, in total comprising perhaps 50 people sharing not only emotional but often financial bonds as well.
In the West, we have only a handful of names for family members, generally ending with second cousins. But in China we have potentially hundreds of names for family members, far beyond mother, father, son and daughter. We have names for younger and older brothers, names for the father’s older and younger brothers and those of the mother’s and father’s parents, their younger and older brothers and sisters. We have names for the grandmother’s third cousin on her father’s uncle’s side of the family. It doesn’t end. You can see that in China, we waste all our words on trivial things like family members while in the West with our democracies and American values we save our words for really important stuff like things you can get drunk with. Clearly, China needs to change its attitude.
An American acquaintance once asked me if all Chinese people had “American” names. I tried to deflect that by saying they were ‘Western’ names rather than ‘American’ but she countered by saying, “Well, that’s the same thing”. But it isn’t the same thing. Her name, Theresa, is French. Her husband’s name is Russian; her son’s name is English. There is no such thing as an American name. Actually, that’s not quite true. There are three categories of American names. Pocahontas is an American name, as are girls’ names that end in i like Whoopi and Bambi. The third category is the sometimes-cute names that black mothers give to their football-player sons, like Jemahl and Freezone. That’s the list. But to Americans, who copied all their names from people of other nations, the names are now as American as Coca-Cola. Except that Coca-Cola is Spanish.


NL -- Manlio Dinucci -- De Kunst Van Oorlog -- Tweepartijdige torpedo tegen terugtrekking uit Afghanistan



A U.S. Army adviser and an Afghan crew chief are pictured. | Getty Images
De Kunst Van Oorlog
Tweepartijdige torpedo tegen terugtrekking uit Afghanistan
door ManlioDinucci

Honderdduizenden burgerslachtoffers, meer dan 2.400 gesneuvelde Amerikaanse soldaten (plus een onbepaald aantal gewonden), ongeveer 1.000 miljard dollar uitgegeven: dit is de som van 19 jaar Amerikaanse oorlog in Afghanistan, plus de kosten voor de NAVO-bondgenoten en anderen die de VS in de oorlog hebben bijgestaan. De faillissementsbalans van de VS, ook onder het politiek-militaire profiel: het grootste deel van het grondgebied wordt vandaag de dag gecontroleerd door de Taliban of betwist tussen hen en de door de NAVO gesteunde regeringstroepen.
Tegen deze achtergrond heeft de Trump-administratie in februari jongstleden na lange onderhandelingen een overeenkomst met de Taliban gesloten die, in ruil voor een reeks garanties, voorzag in een vermindering van het aantal Amerikaanse troepen in Afghanistan van 8.600 tot 4.500. Dit betekent niet het einde van de Amerikaanse militaire interventie in Afghanistan, die wordt voortgezet met speciale strijdkrachten, drones en bommenwerpers. De overeenkomst zou echter de weg vrijmaken voor een deëscalatie van het gewapende conflict.
Maar enkele maanden na de ondertekening werd de overeenkomst gebroken: niet door de Afghaanse Taliban, maar door de Amerikaanse Democraten. De Democraten keurden in het Congres een amendement op de Authorization Act goed dat in het boekjaar 2021 $740,5 miljard toekent aan de begroting van het Pentagon.
Het wijzigingsvoorstel, dat op 2 juli door het Comité van de strijdkrachten met grote meerderheid van democratische stemmen is goedgekeurd, bepaalt dat "het gebruik van middelen om het aantal in Afghanistan ingezette strijdkrachten te verminderen, moet worden beperkt". Het verbiedt het Pentagon de middelen waarover het beschikt te besteden aan activiteiten die het aantal Amerikaanse soldaten in Afghanistan tot minder dan 8.000 beperken: de overeenkomst, die een vermindering van het aantal Amerikaanse soldaten in Afghanistan inhoudt, wordt dus in feite geblokkeerd. Het is veelzeggend dat het wijzigingsvoorstel niet alleen is ingediend door de Democraat Jason Crow, maar ook door de Republikein Liz Cheney, die het in perfecte tweeledige stijl goedkeurt [1] Liz is de dochter van Dick Cheney, vice-president van de Verenigde Staten van 2001 tot 2009 in de regering van George W. Bush, degene die heeft besloten tot de invasie en bezetting van Afghanistan (officieel om Osama Bin Laden op te jagen [2]).
Het wijzigingsvoorstel veroordeelt de overeenkomst uitdrukkelijk met het argument dat deze "de nationale veiligheidsbelangen van de VS" ondermijnt, "geen realistische diplomatieke oplossing vormt" en "geen bescherming biedt aan kwetsbare bevolkingsgroepen". Om zijn eigen troepen in Afghanistan te mogen inkrimpen, zal het Pentagon moeten verklaren dat dit "de Amerikaanse antiterreurmissie niet in gevaar zal brengen". Het is geen toeval dat de New York Times een artikel [3] publiceerde dat, op basis van informatie (zonder enig bewijs) verstrekt door Amerikaanse inlichtingendiensten, "een Russische militaire inlichtingendienst beschuldigt van het aanbieden van een beloning aan Taliban-militanten voor het doden van Coalitie-soldaten in Afghanistan, voornamelijk gericht op Amerikanen". Het nieuws werd door de belangrijkste Amerikaanse media uitgezonden zonder dat de waarheidsgetrouwheid ervan in twijfel werd getrokken.
Een week later keurde het Congres dit wetsvoorstel goed dat de inkrimping van de Amerikaanse troepen in Afghanistan verhindert. Dit bevestigt wat het werkelijke doel van de militaire interventie van de VS/NAVO in Afghanistan is: de controle over dit strategisch belangrijke gebied. Afghanistan ligt op het kruispunt van het Midden-Oosten, Centraal-, Zuid- en Oost-Azië. In dit gebied (in de Golf en de Kaspische Zee) bevinden zich grote oliereserves.
Er zijn ook Rusland en China, waarvan de kracht toeneemt en die de wereldwijde basis beïnvloeden. Zoals het Pentagon waarschuwde in een rapport van 30 september 2001 [4], een week voor de Amerikaanse invasie van Afghanistan, "bestaat de mogelijkheid dat er een rivaal met een formidabele grondstoffenbasis opduikt in Azië".
Een mogelijkheid die zich nu voordoet. Amerikaanse "nationale veiligheidsbelangen" dicteren dat we in Afghanistan moeten blijven, wat de kosten ook mogen zijn.

PT -- Manlio Dinucci -- A Arte da Guerra -- Parlamento «coeso» sobre as missões neocoloniais


EUTM Mali - Capacity4Dev
A Arte da Guerra
Parlamento «coeso» sobre as missões neocoloniais
Manlio Dinucci


O Ministro da Defesa, Lorenzo Guerini (Partido Democrático) manifestou grande satisfação pelo voto “coeso” do Parlamento, sobre as missões internacionais. Excepto alguma divergência no apoio à Guarda Costeira de Trípoli, a maioria e a oposição aprovaram, de maneira compacta, sem voto contra e foram prorrogadas as principais “missões de manutenção da paz” em curso, há décadas, na peugada das guerras USA/NATO(nas quais a Itália participou) nos Balcãs, no Afeganistão e na Líbia, e na de Israel no Líbano, que fazem parte da mesma estratégia.

A estas foram acrescentadas algumas novas: a operação militar da União Europeia no Mediterrâneo, formalmente para “impedir o tráfico de armas na Líbia”; a missão da União Europeia de “apoio ao aparelho de segurança no Iraque”; a Missão da NATO para o fortalecimento do apoio aos países localizados no Lado Sul da Aliança.

Aumentou fortemente o compromisso militar italiano na África Subsaariana. As forças especiais italianas participam na Task Force Takuba, enviada ao Mali sob comando francês. Também opera no Níger, no Chade e em Burkina Faso, no âmbito da operação de Barkhane, ma qual estão envolvidos 4.500 soldados franceses, com veículos blindados e bombardeiros, oficialmente apenas contra as milícias jihadistas.

No Mali, a Itália também participa na Missão da União Europeia, EUTM, que fornece treino militar e “aconselhamento” às forças armadas deste e de outros países limítrofes. No Níger, a Itália tem a sua própria missão bilateral de apoio às forças armadas e, ao mesmo tempo, participa da missão da União Europeia EuCAP Sahel Níger, numa área geográfica que também inclui a Nigéria, o Mali, a Mauritânia, o Chade, Burkina Faso e o Benin.

O Parlamento italiano também aprovou o uso de “um dispositivo aéreo e naval nacional para actividades de presença, de vigilância e de segurança no Golfo da Guiné”. O objectivo declarado é "proteger os interesses estratégicos nacionais nesta área (leia os interesses da ENI - "Ente Nazionale Idrocarburi"), apoiando o navio mercante nacional em trânsito”.

Não é por acaso que as áreas africanas, nas quais se concentram as  “missões de manutenção da paz”, são as mais ricas em matérias-primas estratégicas - petróleo, gás natural, urânio, coltan, ouro, diamantes, manganês, fosfatos e outros - exploradas por multinacionais americanas e europeias. No entanto, o seu oligopólio está agora ameaçado pela crescente presença económica da China.Não conseguindo combatê-la só através de meios económicos e vendo,  ao mesmo tempo, diminuir a sua influência no interior dos países africanos, os Estados Unidos e as potências europeias recorrem à antiga, mas ainda eficaz, estratégia colonial: garantir os seus interesses económicos através de meios militares, incluindo o apoio às elites locais que baseiam o seu poder nas forças armadas.

A oposição às milícias jihadistas, a motivação oficial para operações como a da Task Force Takuba, é a cortina de fumo atrás da qual se escondem os verdadeiros objectivos estratégicos.

O governo italiano declara que as missões internacionais servem para “garantir a paz e a segurança destas zonas, para a protecção e para a tutela das populações”. Na realidade, as intervenções militares expõem as populações a riscos posteriores e, ao reforçar os mecanismos de exploração, agravam o seu empobrecimento, com o consequente aumento de fluxos migratórios para a Europa.

Para manter milhares de homens e veículos envolvidos em missões militares, a Itália utiliza mais de um bilião de euros, directamente, num ano, fornecidos (com dinheiro público) não só pelo Ministério da Defesa, mas também pelos Ministérios do Interior, da Economia das Finanças e pela Presidência do Conselho.

No entanto, esta soma é apenas a ponta do iceberg da crescente despesa militar (mais de 25 biliões por ano), devido ao ajuste de todas as forças armadas a essa estratégia. Aprovada pelo Parlamento com consentimento bipartidário unânime.

Manlio Dinucci
il manifesto, 21 de Julho de 2020



DECLARAÇÃO DE FLORENÇA
Para uma frente internacional NATO EXIT, em todos os países europeus da NATO
Manlio Dinucci
Geógrafo e geopolitólogo. Livros mais recentes: Laboratorio di geografia, Zanichelli 2014 ; Diario di viaggio, Zanichelli 2017 ; L’arte della guerra / Annali della strategia Usa/Nato 1990-2016, Zambon 2016, Guerra Nucleare. Il Giorno Prima 2017; Diario di guerra Asterios Editores 2018; Premio internazionale per l'analisi geostrategica assegnato il 7 giugno 2019 dal Club dei giornalisti del Messico, A.C.

FR -- Manlio Dinucci -- L'art de la guerre -- Parlement “soudé” sur les missions néo-coloniales

EUTM Mali - Capacity4Dev
L’art de la guerre
Parlement “soudé” sur les missions néo-coloniales

Le ministre de la Défense Lorenzo Guerini (Pd) a exprimé sa grande satisfaction pour le vote “soudé” du parlement sur les missions internationales. À part quelque dissension sur le soutien à la Garde nationale de Tripoli, majorité et opposition ont approuvé de façon compacte, sans aucune voix contre et peu d’abstentions, 40 missions militaires italiennes en Europe, Afrique, Moyen-Orient et Asie.

  Ont été prorogées les principales “missions de paix” en cours depuis des décennies dans le sillage des guerres USA/OTAN (auxquelles a participé l’Italie) dans les Balkans, en Afghanistan et en Libye, et dans celle d’Israël au Liban faisant partie de la même stratégie. À ces guerres se sont ajoutées quelques nouvelles : l’Opération militaire de l’Union européenne en Méditerranée, formellement pour “prévenir le trafic d’armes en Libye” ; la Mission de l’Union européenne d’”appui à l’appareil de sécurité en Irak” ; la Mission OTAN de potentialisation du soutien à des pays situés sur le Flanc Sud de l’Alliance.
  L’engagement militaire italien en Afrique subsaharienne est en forte croissance. Des forces spéciales italiennes participent à la Task Force Takuba, déployée au Mali sous commandement français. Elle opère aussi au Niger, Tchad et Burkina Faso, dans le cadre de l’opération Barkhane où sont engagés 4.500 militaires français, avec blindés et bombardiers, officiellement seulement contre les milices djihadistes.

  Au Mali l’Italie participe aussi à la Mission de l’Union européenne Eutm, qui fournit entraînement militaire et “conseil” aux forces armées de ce pays et quelques autres limitrophes.
  Au Niger l’Italie a sa propre mission bilatérale de support aux forces armées et, en même temps, participe à la mission de l’Union européenne Eucap Sahel Niger, dans une aire géographique qui comprend aussi Nigéria, Mali, Mauritanie, Tchad, Burkina Faso et Bénin.
  
  Le Parlement italien a en outre approuvé l’emploi d’un “dispositif aéronaval national pour des activités de présence, surveillance et sécurité dans le Golfe de Guinée”. Objectif déclaré : “”surveiller dans cette aire les intérêts stratégiques nationaux (lire ceux de l’ENI), en soutien à la flotte commerciale nationale qui y transite”.
  Ce n’est pas un hasard si les aires africaines, où se concentrent les “missions de paix”, sont les plus riches en matières premières stratégiques -pétrole, gaz naturel, uranium, coltan, or, diamants, manganèse, phosphates et autres- exploitées par des multinationales étasuniennes et européennes.

   Leur oligopole est cependant maintenant mis en danger par la croissante présence économique chinoise. N’arrivant pas à la contrer seulement avec des moyens économiques, et voyant en même temps diminuer leur propre influence à l’intérieur des pays africains, les États-Unis et les puissances européennes ont recours à la vieille mais encore efficace stratégie coloniale : garantir ses propres intérêts  économiques avec des moyens militaires, y compris de soutien aux élites locales qui fondent leur pouvoir sur les forces armées.
  
   La lutte contre les milices djihadistes, motivation officielle d’opérations comme celle de la Task Force Takuba, est l’écran de fumée derrière lequel se cachent les véritables buts stratégiques. Le Gouvernement italien déclare que les missions internationales servent à “garantir la paix et la sécurité de ces zones, pour la protection et la tutelle des populations”. En réalité les interventions militaires exposent les populations à des risques ultérieurs et, en renforçant les mécanismes d’exploitation, aggravent leur appauvrissement avec une augmentation consécutive des flux migratoires vers l’Europe.
  
  Pour garder des milliers de soldats et de véhicules engagés dans les missions militaires, l’Italie dépense directement en une année plus d’un milliard d’euros, fournis (avec de l’argent public) non seulement par le ministère de la Défense, mais aussi par ceux de l’Intérieur, de l’Économie et des Finances, et par la Présidence du Conseil.
   Mais cette somme n’est que la pointe de l’iceberg de la croissante dépense militaire (plus de 25 milliards annuels), due à l’ajustement de l’ensemble des forces armées à cette stratégie. Approuvée par le Parlement avec un consensus bi-partisan unanime.

Édition de mardi 21 juillet 2020 d’il manifesto
Traduit de l'Italien par Marie-Ange Patrizio

IT -- Manlio Dinucci -- L’arte della guerra -- Parlamento «coeso» sulle missioni neocoloniali

EUTM Mali - Capacity4Dev
L’arte della guerra
Parlamento «coeso» sulle missioni neocoloniali
Manlio Dinucci



Il ministro della Difesa Lorenzo Guerini (Pd) ha espresso grande soddisfazione per la votazione «coesa» del parlamento sulle missioni internazionali. Salvo qualche dissenso sul sostegno alla Guardia costiera di Tripoli, maggioranza e opposizione hanno approvato in modo compatto, con nessun voto contrario e pochi astenuti, 40 missioni militari italiane in Europa, Africa, Medio Oriente e Asia.
Sono state prorogate le principali «missioni di pace» in corso da decenni sulla scia delle guerre Usa/Nato (cui ha partecipato l’Italia) nei Balcani, in Afghanistan e in Libia, e di quella israeliana in Libano facente parte della stessa strategia.
A queste ne sono state aggiunte alcune nuove: l’Operazione militare dell’Unione europea nel Mediterraneo, formalmente per «prevenire il traffico di armi in Libia»; la Missione dell’Unione europea di «appoggio all’apparato di sicurezza in Iraq»; la Missione Nato di potenziamento del sostegno a paesi situati sul Fianco Sud dell’Alleanza.
Viene accresciuto fortemente l’impegno militare italiano nell’Africa subsahariana. Forze speciali italiane partecipano alla Task Force Takuba, schierata in Mali sotto comando francese. Essa opera anche in Niger, Ciad e Burkina Faso, nell’ambito dell’operazione Barkhane in cui sono impegnati 4.500 militari francesi, con blindati e bombardieri, ufficialmente solo contro le milizie jihadiste.
In Mali l’Italia partecipa anche alla Missione dell’Unione Europea Eutm, che fornisce addestramento militare e «consulenza» alle forze armate di questo e altri paesi limitrofi. In Niger l’Italia ha una propria missione bilaterale di supporto alle forze armate e, allo stesso tempo, partecipa alla missione dell’Unione europea Eucap Sahel Niger, in un’area geografica che comprende anche Nigeria, Mali, Mauritania, Chad, Burkina Faso e Benin.
Il Parlamento italiano ha inoltre approvato l’impiego di «un dispositivo aeronavale nazionale per attività di presenza, sorveglianza e sicurezza nel Golfo di Guinea». Scopo dichiarato è «tutelare in quest’area gli interessi strategici nazionali (leggi quelli dell’Eni), supportando il naviglio mercantile nazionale in transito».
Non a caso le aree africane, in cui si concentrano le «missioni di pace», sono le più ricche di materie prime strategiche – petrolio, gas naturale, uranio, coltan, oro, diamanti, manganese, fosfati e altre – sfruttate da multinazionali statunitensi ed europee. Il loro oligopolio è però ora messo a rischio dalla crescente presenza economica cinese.
Non riuscendo a contrastarla solo con mezzi economici, e vedendo allo stesso tempo diminuire la propria influenza all’interno dei paesi africani, gli Stati uniti e le potenze europee ricorrono alla vecchia ma ancora efficace strategia coloniale: garantire i propri interessi economici con mezzi militari, compreso il sostegno a élite locali che basano il loro potere sulle forze armate.
Il contrasto alle milizie jihadiste, motivazione ufficiale di operazioni come quella della Task Force Takuba, è la cortina fumogena dietro cui si nascondono i veri scopi strategici.
Il Governo italiano dichiara che le missioni internazionali servono a «garantire la pace e la sicurezza di queste zone, per la protezione e la tutela delle popolazioni». In realtà gli interventi militari espongono le popolazioni a ulteriori rischi e, rafforzando i meccanismi di sfruttamento, aggravano il loro impoverimento, con un conseguente aumento dei flussi migratori verso l’Europa.
Per mantenere migliaia di uomini e mezzi impegnati nelle missioni militari, l’Italia spende direttamente in un anno oltre un miliardo di euro, forniti (con denaro pubblico) non solo dal ministero della Difesa, ma anche da quelli dell’Interno, dell’Economia e Finanze, e dalla Presidenza del Consiglio.
Tale somma è però solo la punta dell’iceberg della crescente spesa militare (oltre 25 miliardi l’anno), dovuta all’adeguamento delle intere forze armate a tale strategia. Approvata dal Parlamento con unanime consenso bipartisan.
Manlio Dinucci

Sunday, July 12, 2020

EN -- LARRY ROMANOFF -- A Few Historical Frauds -- July 11, 2020

Einstein, Bell & Edison, Coca-Cola and the Wright Brothers
LARRY ROMANOFF • JULY 11, 2020
There are only two nations in the world whose existence seems to be founded primarily on historical myths. In the US, false historical mythology permeates every nook and cranny of the American psyche, the result of more than 100 years of astonishing and unconscionable programming and propaganda, a massive crime against an entire population. This condition pertains not only to past events we think of as history, but to the extent that most items permitting Americans to “feel good by being an American” are fabricated Disney fairytales. This essay is a brief introduction to only a minor aspect of this subject.
In the introduction to my series of books (soon to be published) I wrote that “Perhaps 90%, or even 95%, of everything we know, or think that we know, or that we believe to be true about history, is wrong. To express this another way, if we were to take the history of the entire world for the past 500 years and compress it into a book of 100 pages, a full 50 of those pages would be blank. That is the extent to which our true history has been suppressed, entirely deleted from the record and from our consciousness. Of the remaining 50 pages, 45 are false in whole or in part, photoshopped, sanitised, twisted, and with critical details omitted to deliberately lead the public to the wrong conclusions.”[1]
Einstein, the Mythical Genius

PT -- Manlio Dinuccci -- A Arte da Guerra -- Sob a bandeira tricolor que ondula em Camp Darby

Sob a bandeira tricolor que ondula em Camp Darby

Manlio Dinucci


Se bem que muitas actividades bloqueadas pelo ‘lockdown’ lutem para recomeçar, após o afrouxamento das restrições, há uma que, nunca tendo parado, está agora a acelerar: a de Camp Darby, o maior arsenal USA no mundo, fora da pátria, localizado entre Pisa e Livorno.

Depois de cortar cerca de 1.000 árvores na área natural “protegida” do Parque Regional de San Rossore, começou a construção de uma secção ferroviária que ligará a linha Pisa-Livorno a um novo terminal de carga e descarga, atravessando o Canale dei Navicelli sobre uma nova ponte metálica giratória. O terminal, com cerca de vinte metros de altura, incluirá quatro trilhos capazes de acolher, cada um deles, nove vagões.

Por meio de carrinhos de movimentação de contentores, as armas recebidas serão transferidas dos vagões para grandes camiões e as que saem dos camiões irão para os vagões. O terminal permitirá o transporte diário de dois comboios ferroviários que, transportando cargas explosivas, ligarão a base ao porto de Livorno através de áreas densamente povoadas. Após o aumento de movimento de armas, já não é suficiente a ligação por canal e por estrada de Camp Darby ao porto de Livorno e ao aeroporto de Pisa. Nos 125 bunkers da base, fornecidos continuamente pelos Estados Unidos, estão armazenados mais de um milhão de projecteis de artilharia, bombas e mísseis (de acordo com estimativas aproximadas), aos quais se juntam milhares de tanques, veículos e outros materiais militares.

Desde 2017, navios de grande porte recentes, capazes de transportar cada um deles, mais de 6.000 veículos e cargas sobre rodas, fazem ligações mensais para Livorno, descarregando e carregando armas que são transportadas para os portos de Aqaba na Jordânia, Jeddah na Arábia Saudita e outros aeroportos do Médio Oriente para serem usadas ​​pelas forças americanas, sauditas e outras, nas guerras na Síria, no Iraque e no Iémen.

No momento em que está em curso a expansão de Camp Darby, o maior arsenal dos EUA no exterior, o título de um  jornal online da Toscana, "Era uma vez Camp Darby", explicando que "a base foi redimensionada, devido aos cortes na Defesa, decididos pelo governo USA" e o jornal Il Tirreno anuncia "Camp Darby, ondula sob a bandeira italiana: a bandeira dos EUA foi baixada após quase 70 anos". O Pentágono está a fechar a base, restituindo à Itália, o território na qual ela foi criada? Absolutamente o contrário.

O Exército dos EUA concedeu ao Ministério da Defesa italiano uma porção da base (34 hectares, cerca de 3% de toda a área de 1.000 ha) anteriormente usada como área de lazer, para que fosse transferido o Comando das Forças Especiais do exército italiano (COMFOSE), inicialmente alojado no quartel Gamerra de Pisa, sede do Centro de Treino de Paraquedismo (il manifesto, 5 de Março de 2019).

A transferência ocorreu silenciosamente durante o ‘lockdown’ e agora o COMFOSE anuncia que o seu quartel general está localizado na "nova área militar", de facto, anexada ao Camp Darby, uma base onde o treino conjunto de soldados americanos e italianos está a ocorrer há algum tempo. A transferência do COMFOSE para uma área anexa ao Camp Darby, formalmente sob a bandeira italiana, permite a total integração das forças especiais italianas com as dos EUA, utilizando-as em operações encobertas, sob comando USA. Tudo sob a capa do segredo militar.

Ao visitar o novo quartel general do COMFOSE, o Ministro da Defesa, Lorenzo Guerini, designou-o como "o centro nervoso" não só das Forças Especiais, mas também das "Unidades de Psyops do Exército". A tarefa dessas unidades é "criar o consenso da população local em relação aos contingentes militares empregados em missões de manutenção da paz no exterior" ou seja, convencê-los de que os invasores são os missionários da paz.

O Ministro Guerini indicou, finalmente, o novo quartel general como sendo o modelo do projecto das "Casernas Verdes". Um modelo de "bem-estar e eco-sustentabilidade", que repousa sobre um milhão de ogivas explosivas.

Manlio Dinucci


il manifesto, 13 de Julho de 2020

FR -- Manlio Dinucci -- L'Art de la guerre -- Sous le drapeau tricolore qui flotte à Camp Darby


L'Art de la guerre 
Sous le drapeau tricolore qui flotte à Camp Darby 
Manlio Dinucci

 Tandis que de nombreuses activités bloquées par le confinement ont du mal à repartir après le relâchement des restrictions, il en est une qui, ne s’étant jamais arrêtée, est actuellement en train de s’accélérer : celle de Camp Darby, le plus grand arsenal USA dans le monde en dehors de la mère patrie, situé entre Pise et Livourne.
 La coupe d’environ 1.000 arbres dans l’aire naturelle “protégée “ du Parc Régional de San Rossore étant terminée, a commencé la construction d’un tronçon ferroviaire qui reliera la ligne Pise-Livourne à un nouveau terminal de chargement et déchargement, traversant le Canal des Navicelli sur un nouveau pont tournant métallique. Le terminal, d’une hauteur d’une vingtaine de mètres, comprendra quatre quais pouvant accueillir chacun neuf wagons. 
Au moyen de chariots élévateurs de containers, les armes en arrivage seront transférées des wagons à de grands poids-lourds et celles en partance des poids-lourds aux wagons. Le terminal permettra le transit de deux convois ferroviaires par jour qui, en transportant des charges explosives, relieront la base au port de Livourne à travers des zones densément peuplées. 
Avec l’augmentation du mouvement d’armes, devient insuffisante la liaison par canal et par route de Camp Darby avec le port de Livourne et l’aéroport de Pise. Dans les 125 bunkers de la base, continuellement approvisionnés par les États-Unis, sont stockés (selon des estimations approximatives) plus d’un million de projectiles d’artillerie, bombes pour avions et missiles, auxquels s’ajoutent des milliers de chars d’assaut, véhicules et autres matériaux militaires.
Depuis 2017 de nouveaux grands navires, pouvant transporter chacun plus de 6.000 véhicules et cargaisons sur roues, font escale chaque mois à Livourne, chargeant et déchargeant des armes qui seront transportées dans les ports d’Aqaba en Jordanie, Djeddah en Arabie Saoudite et autres escales moyen-orientales pour être utilisées à l’étranger par les forces étasuniennes, saoudiennes et autres dans les guerres en Syrie, Irak et Yémen.
Au moment même où est en cours la potentialisation de Camp Derby, le plus grand arsenal à l’étranger, un journal toscan en ligne titre : “Il était une fois Camp Darby”, en expliquant que “la base a été redimensionnée, à cause des coupes dans le budget de la Défense décidées par les gouvernements USA”. Et le quotidien Il Tirreno annonce : “À Camp Darby flotte seulement le drapeau tricolore : le drapeau USA est amené après presque 70 ans”.
Le Pentagone est-il en train de fermer la base, rendant à l’Italie le territoire sur lequel elle a été créée ? Pas du tout. L’US Army a concédé au Ministère italien de la Défense une toute petite portion de la base (34 hectares, environ 3% de toute la zone de 1.000 hectares), auparavant zone de détente, pour qu’y soit transféré le Commandement des forces spéciales de l’armée italienne (Comfose), initialement accueilli dans la caserne Gamerra de Pise, siège du Centre d’entraînement de parachutisme (il manifesto, 5 mars 2019).
 Le transfert a eu lieu silencieusement pendant le confinement et maintenant le Comfose annonce que son quartier général est situé dans le “nouveau domaine militaire”, de fait annexé à Camp Darby, base où se déroulent depuis longtemps des entraînements conjoints de militaires étasuniens et italiens.
Le transfert du Comfose dans une aire annexée à Camp Darby, formellement sous bannière italienne, permet d’intégrer en fait les forces spéciales italiennes à celles étasuniennes, en les employant dans des opérations secrètes sous commandement USA. Le tout sous la chape du secret militaire. 
En visite au nouveau quartier général du Comfose, le ministre de la Défense Lorenzo Guerini l’a défini comme “centre névralgique” non seulement des Forces spéciales mais aussi des “Unités Psyops de l’Armée”. La tâche de ces unités est de “créer le consensus de la population locale à l’égard des contingents militaires employés dans des missions de paix l’étranger”, c’est-à-dire de la convaincre que les envahisseurs sont des missionnaires de paix.
 Enfin le ministre Guerini a qualifié le nouveau quartier général de modèle du projet “Casernes Vertes”. Un modèle de “bien-être et écodurabilité”, qui repose sur un million de têtes explosives.
Manlio Dinucci
 Édition de mardi 14 juillet 2020 d’il manifesto

Traduit de l'italien par Marie-Ange Patrizio


Arriving in China

Ver a imagem de origem


APPEAL TO THE LEADERS OF THE NINE NUCLEAR WEAPONS’ STATES

(China, France, India, Israel, North Korea, Pakistan, Russia, the United Kingdom and the United States)

中文 DEUTSCH ENGLISH FRANÇAIS ITALIAN PORTUGUESE RUSSIAN SPANISH ROMÂNA





contributing author

to Cynthia McKinney's new COVID-19 anthology

'When China Sneezes'

When China Sneezes: From the Coronavirus Lockdown to the Global Politico-Economic Crisis

MOON OF SHANGHAI

MOON OF SHANGHAI
Click image

vp 2007

manlio

President of Russia Vladimir Putin:

Address to the Nation

Address to the Nation.


J Bacque

vp


The President of Russia delivered the Address to the Federal Assembly. The ceremony took place at the Manezh Central Exhibition Hall.


January 15, 2020

Joint news conference following a Normandy format summit

https://tributetoapresident.blogspot.com/2019/12/joint-news-conference-following.html

Joint news conference following the Normandy format summit.

Manlio

PISA BOOK FESTIVAL

convegno 2019

do the maths